Erik Satie

Jarenlang werd de Franse componist Erik Satie (1866 – 1925) als niet belangrijk gezien. Hij leek in de verste verte niet te kunnen tippen aan componisten als Debussy, Ravel of Strawinsky.

Het getij is gekeerd, want iedereen is er nu van overtuigd dat hij wel degelijk in dit rijtje thuishoort met zijn baanbrekende ideeën en invloed op ieder om hem heen.

 

Toen oa Reinbert de Leeuw hem “ontdekte” en er van alle kanten studie gedaan ging worden over deze schimmige componist, ontdekte men een kunstenaar die op meer terreinen dan muziek actief was – van cabaret tot religie, van calligraphie tot poëzie, als schrijver van veel essays, ontelbare brieven en als toneelschrijver.

Hij werkte samen met de grote avant-garde figuren van zijn tijd zoals Cocteau, Picasso, Diaghilev en hij was één van de eerste componisten die cross-overs tussen de diverse kunstdisciplines gebruikte in zijn muziek.

 

Satie was een bijzonder origineel musicus, die meer deed om de grenzen van muzikale vorm te verleggen dan welke componist dan ook.

Als graficus en “oneerbiedig” essayist die overal lak aan had, tekende hij opnieuw de grenzen van kunst en ontwierp nieuwe expressiemiddelen, gebaseerd op het gebruik van woorden, die knotsgekke beelden oproepen in de muziek. Zo gaf hij zijn pianostukken vreemdsoortige titels als ‘Op een boot’, ‘Over een lantaarn’, of ‘Over een helm’ en voorzag ze van allerlei maffe geschreven opmerkingen,

Zijn schrijfsels, autobiografische essays, artikelen, brieven en conversaties zijn een doldwaze reis door de Franse muzikale en culturele scene van de laat 19e en begin 20e eeuw.